дакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

Папракаць, выказваючы нездавальненне кім-, чым-н.

Так няможна рабіць, — дакарала бабуля ўнука.

|| наз. дакара́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакара́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дакара́ю дакара́ем
2-я ас. дакара́еш дакара́еце
3-я ас. дакара́е дакара́юць
Прошлы час
м. дакара́ў дакара́лі
ж. дакара́ла
н. дакара́ла
Загадны лад
2-я ас. дакара́й дакара́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дакара́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакара́ць несов. укоря́ть, упрека́ть, кори́ть, жури́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Папракаць, выказваючы нездавальненне кім‑, чым‑н. Дакараць свой лёс. □ [Міхась] зноў і зноў дакараў у думках сястру, а заадно і Толю, што яны згадзіліся пусціцца ў такую далёкую і небяспечную дарогу. Якімовіч. Хлопец моцна дакараў сябе за тое, што не сказаў тады Ніне ніводнага разумнага слова. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакара́ць (каго-н.) j-m etw. zum Vórwurf máchen; vórwerfen* vt (у чым-н. G, A, каго-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кары́ць², кару́, ко́рыш, ко́рыць; ко́раны; незак., каго (што) (разм.).

Папракаць, дакараць.

Хопіць яго к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вінава́ціцца, -ва́чуся, -ва́цішся, -ва́ціцца; незак.

Дакараць сябе, прызнаючы якую-н. віну, каяцца.

|| зак. павінава́ціцца, -ва́чуся, -ва́цішся, -ва́ціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакара́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дакараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушчува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

Дакараць, папракаць за што-н.

У. за правіннасць.

|| зак. ушчу́ць, -у́ю, -у́еш, -у́е і ушчу́нуць, -ну, -неш, -не; ушчу́нь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падакара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Дакараць некаторы час. Падакараць хлапчука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)