дакара́ць (каго-н.) j-m etw. zum Vórwurf máchen; vórwerfen* vt (у чым-н. G, A, каго-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

upbraid

[ʌpˈbreɪd]

v.t.

ушчува́ць; вінава́ціць; дакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chide

[tʃaɪd]

v., chided or chid

свары́цца, дакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

objurgate

[ˈɑ:bdʒərgeɪt]

v.

1) свары́цца, крыча́ць на каго́

2) дакара́ць каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

taunt

[tɔnt]

1.

v.t.

дакара́ць; насьміха́цца

2.

n.

дако́р -у m.; насьме́шка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sarcastic

[sɑ:rˈkæstɪk]

adj.

зье́длівы, саркасты́чны

to make sarcastic remarks — рабі́ць зье́длівыя заўва́гі, упіка́ць, дакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ла́яць

1. schímpfen vt, áusschimpfen vt; schélten* vt;

2. (дакараць) vórwerfen* vt (каго-н. D, за што-н. A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vórwerfen

*

I

vt кі́даць (упе́рад); вайск. перакі́нуць напе́рад (войскі)

II

vt (j-m) папрака́ць, дакара́ць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rebuke

[rɪˈbju:k]

1.

v.t.

1) папрака́ць, упіка́ць; дакара́ць

2) га́ніць; свары́цца

2.

n.

дако́р, папро́к -у m., нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reproach

[rɪˈproʊtʃ]

1.

n.

1) дако́р -у m., упі́ка f.

2) га́ньба f., со́рам -у m.

2.

v.t.

1) вінава́ціць, дакара́ць, упіка́ць

2) ганьбава́ць, сарамаці́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)