Verbum

анлайнавы слоўнік

дагаджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

willingness [ˈwɪlɪŋnəs] n. гато́ўнасць;

show willingness to please паказа́ць гато́ўнасць дагадзі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

далаго́дзіць

‘дагадзіць каму-небудзь, паддобрыцца да каго-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дагаджа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дагаджаць — дагадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услужи́ть сов. (оказать услугу) зрабі́ць паслу́гу; (угодить) дагадзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dogodzić

зак. дагадзіць; унаравіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ліслі́вы, -ая, -ае.

1. Які ліслівіць, дагаджае каму-н. з карысцю для сябе.

Л. хлопец.

2. Які змяшчае ліслівасць.

Ліслівая ўсмешка.

3. Ласкавы, угодлівы, які ўмее дагадзіць.

Л. голас (разм.).

|| наз. ліслі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патра́фіць (дагадзіць) éinen Gefállen tun*, gefällig sein (D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

клеўрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Кніжн. Прыхільнік, прыслужнік, які імкнецца дагадзіць свайму апекуну любымі сродкамі.

[Ад лац. collibertus — вольнаадпушчанік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлаго́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; заг. падлагодзь; зак.

Разм. Зрабіць што‑н. добрае каму‑н., дагадзіць. Падлагодзіць таварышу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)