аказа́ць сов. оказа́ть;

а. даве́р — оказа́ть дове́рие;

а. дапамо́гу — оказа́ть по́мощь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лёстачкі, ‑чак.

Памянш.-ласк. да лёсткі. [Сашка] і лёстачкамі і хітрыкамі хацеў убіцца ў дружбу з Максімам, заваяваць яго давер. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны; зак., каго-што.

1. Падпарадкаваць сваёй уладзе, заваяваць.

П. крэпасць.

Чалавек пакарыў космас.

2. перан. Выклікаць у каго-н. сімпатыю, давер да сябе.

П. дзявочае сэрца.

|| незак. пакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пакарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

trustworthy [ˈtrʌstwɜ:ði] adj. надзе́йны; той, хто заслуго́ўвае пэ́ўны даве́р;

a trustworthy guarantee надзе́йная гара́нтыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

take into one’s confidence

уве́сьці не́кага ў даве́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Zútrauen

n -s даве́р, ве́ра

ich hábe álles ~ zu ihm verlóren — я стра́ціў да яго́ ўся́кі даве́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reliance [rɪˈlaɪəns] n. (on/upon) даве́р; упэ́ўненасць;

I put little reliance on him. Я мала яму давяраю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апраўда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго (што). Прызнаць невінаватым, вынесці апраўдальны прыгавор.

А. падсуднага.

2. што. Даказаць магчымасць чаго-н.

Старацца а. які-н. учынак.

3. што. Паказаць сябе дастойным чаго-н.

А. высокае званне.

А. давер калектыву.

4. што. Акупіць, кампенсаваць.

Расходы апраўдаюць сябе.

|| незак. апра́ўдваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апраўда́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

faith [feɪθ] n.

1. ве́ра, даве́р

2. ве́ра, рэлі́гія

♦

in good faith чэ́сна, добрасумле́нна;

in bad faith верало́мна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unreserved [ˌʌnrɪˈzɜ:vd] adj.

1. незамо́ўлены, не забрані́раваны;

unreserved seats незамо́ўленыя ме́сцы

2. fml нястры́маны; шчы́ры;

unreserved confidence по́ўны даве́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)