дабаўля́цца
1. добавля́ться, прибавля́ться; (в небольшом количестве — ещё) подбавля́ться;
2.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабаўля́цца
1. добавля́ться, прибавля́ться; (в небольшом количестве — ещё) подбавля́ться;
2.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыба́віцца, ‑баўлюся, ‑бавішся, ‑бавіцца;
1.
2. Павялічыцца, стаць большым (у памеры, сіле і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыбы́ць, прыбыва́ць ’прыйсці, прыехаць, паступіць, быць дастаўленым (пра груз і пад.)’; ’павялічыцца, прыбавіцца (колькасна, у аб’ёме (напр., пра Месяц), велічыні і пад.); з’явіцца ў дадатак да чаго-небудзь;
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыбы́ць, ‑буду, ‑будзеш, ‑будзе;
1. Прыйсці, прыехаць куды‑н.
2. Павялічыцца, прыбавіцца (колькасна, у аб’ёме, велічыні і пад.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
далучы́цца, ‑лучуся, ‑лучышся, ‑лучыцца;
1.
2. Прымкнуць да каго‑, чаго‑н., увайсці ў лік удзельнікаў, членаў чаго‑н.
3. Згадзіцца з кім‑н., стаць на чый‑н. бок.
4. Пазнаёміцца з чым‑н., асвоіць што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)