хі́біць, хіблю, хі́біш, хі́біць; незак. (разм.).

1. Дапускаць пралікі, недакладнасці, рабіць памылкі.

2. перан. Баяцца каго-н., губляцца перад кім-, чым-н.

Перад кім хібіў старшыня, дык гэта перад начальствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расте́риваться​II несов. бянтэ́жыцца, губля́цца; см. растеря́ться​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

роня́ться страд.

1. упуска́цца; губля́цца;

2. губля́цца;

3. апуска́цца;

4. раня́цца;

5. кі́дацца, цадзі́цца;

6. прыніжа́цца, тра́ціцца; см. роня́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згубі́цца, згублюся, згубішся, згубіцца; зак.

1. Зак. да губляцца (у 1 знач.).

2. Зак. да губіцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lose one’s head

усхвалява́цца; тра́ціць галаву́, губля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

baranieć

незак. губляцца; слупянець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тра́ціцца, -а́чуся, -а́цішся, -а́ціцца; незак.

1. Расходаваць свае грошы, сродкі на якія-н. патрэбы.

Т. на дарогу.

2. перан. Знікаць, праходзіць, губляцца.

З гадамі здароўе траціцца.

|| зак. патра́ціцца, -а́чуся, -а́цішся, -а́ціцца (да 1 знач.).

|| наз. тра́та, -ы, ДМ тра́це, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

теря́ться

1. (пропадать, исчезать) губля́цца;

2. (утрачиваться) тра́ціцца;

при отсу́тствии трениро́вки у спортсме́на теря́ется лёгкость движе́ний пры адсу́тнасці трэніро́ўкі ў спартсме́на тра́ціцца лёгкасць ру́хаў;

3. перен. (становиться незаметным) губля́цца;

теря́ться в толпе́ губля́цца ў нато́ўпе;

4. перен. (лишаться самообладания) бянтэ́жыцца, губля́цца;

не теря́ться в беде́ не губля́цца ў бядзе́;

5. страд. тра́ціцца; (преимущественно о конкретных предметах) губля́цца;

◊

теря́ться в дога́дках (в предположе́ниях) ро́зуму не дабіра́ць; (в прошедшем времени) ро́зуму не магчы́ дабра́ць, не ве́даць, што і ду́маць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрэ́йфіць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; заг. дрэйф; незак.

Разм. Адступаць перад цяжкасцямі, небяспекай; баяцца, губляцца. — Не дрэйф, Андрэй, заўтра ўладзімся лепей, — падбадзёрваў яго Сымон Тургай. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́йфіць

(рус. дрейфить, ад гал. drijven = плаваць)

разм. адступаць перад цяжкасцямі, небяспекай; баяцца, губляцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)