губля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. Прападаць, знікаць.

Дробныя рэчы часта губляюцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца непрыметным, нябачным.

Сцежка гублялася ў бярэзніку.

3. перан. Траціць самавалоданне, хвалявацца.

Ён не губляўся ні пры якіх абставінах.

|| зак. згубі́цца, згублю́ся, згу́бішся, згу́біцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. губля́юся губля́емся
2-я ас. губля́ешся губля́ецеся
3-я ас. губля́ецца губля́юцца
Прошлы час
м. губля́ўся губля́ліся
ж. губля́лася
н. губля́лася
Загадны лад
2-я ас. губля́йся губля́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час губля́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

губля́цца несов.

1. теря́ться;

даро́га ~ля́лася ў ле́се — доро́га теря́лась в лесу́;

гу́кі ~ля́ліся ў чаро́це — зву́ки теря́лись в камыша́х;

2. перен. теря́ться;

ён не ~ля́ўся ні пры які́х абста́вінах — он не теря́лся ни при каки́х обстоя́тельствах;

3. страд. теря́ться; тра́титься; см. губля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Страчвацца, прападаць. Дробныя рэчы часта губляюцца.

2. Рабіцца непрыметным, нябачным, выпадаць з поля зроку. Аляксей Гарачун задуменна паглядзеў уздоўж састава. Канец яго губляўся недзе ў цемры. Васілёнак. Цяжка разгледзець унізе кварталы горада — усё губляецца ў дыме, які валіць з заводскіх комінаў. Новікаў. // Рабіцца нячутным (пра гукі). Жудасная цішыня, а ў гэтай цішыні плылі нейкія далёкія, глухія гукі і губляліся... Колас. // Перастаць прасочвацца, губляючыся ў далёкім мінулым. Пачатак вырошчвання збожжавых раслін губляецца ў глыбокай старажытнасці.

3. Станавіцца слабейшым, паступова страчвацца. А далей усё пачало рабіцца, як у сне, калі многія дэталі паўстаюць перад табою выразнымі да болю, а некаторыя губляюцца, і пасля цяжка прыпомніць іх. Паслядовіч.

4. Траціць самавалоданне, бянтэжыцца ад хвалявання. Абстраляны чалавек не так губляецца ў цяжкіх абставінах, у яго воля да перамогі не паралізуецца страхам. Новікаў.

5. Зал. да губляць.

•••

Губляцца ў здагадках — не ведаць, на якім з меркаванняў спыніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губля́цца

1. (прападаць) verlóren gehen* vi (s); verschwínden* vi (s);

2. (бянтэжыцца) in Verwírшng [Verlégenheit] geráten*; verlégen wérden; bestürzt [verlégen] sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

згубі́цца гл. губляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бянтэ́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; незак.

Хвалявацца, непакоіцца, губляцца.

Відаць было, што дзяўчына бянтэжылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утра́чиваться

1. стра́чвацца; губля́цца;

2. страд. тра́ціцца; губля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зате́риваться разг. губля́цца; (забрасываться — ещё) закі́двацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расте́риваться​I несов.

1. губля́цца; см. растеря́ться​I;

2. страд. губля́цца, разгу́блівацца; тра́ціцца; см. расте́ривать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)