Кура́нт ’камень, якім труць фарбы’ (Грыг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Натрэскацца ’наесціся многа’ (Грыг.). Да трэскаць ’есці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нізвіня́ць ’прабачаць’ (Грыг.). Дэфармаванне рус. извинять ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валі́на

1. Руіны (Грыг. 1850).

2. Павал, буралом у лесе (Грыг. 1850).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Лыкта́ць ’хлябтаць па-сабачаму’ (Грыг.). Да лактаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ваке́нніца ’аканіца’ (Грыг., Юрч., Мат. Гом., Гарэц.). Да вакенны < акно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Курве́ль ’распуснік’ (Нас., Шат., Шпіл., Грыг.). Да курва (г Л.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лады́шкі (мн.) ’косці, якімі гуляюць дзеці’ (Грыг.). Да ладыгач (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́кал, во́кала (БРС, Нас., Грыг., Гарэц., КТС), во́кыла (Бяльк.). Гл. вакол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карзю́к ’вялікі непакладаны кабан’ (Грыг.), ’кныр’ (Мат. Маг.). Параўн. карзун (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)