ігру́ша ж., см. гру́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тапінамбу́р і тапіна́мбур, -у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з прыдатнымі для яды клубнямі; земляная груша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ружакве́тныя, -ых (спец.).

Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца яблыня, груша, вішня, шыпшына, ажына, маліна, глог, ружа і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ігру́ша,

гл. груша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнілу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Тое, што і гніляк (у 1 знач.).

2. Гнілая, ляжалая груша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

artichoke [ˈɑ:tɪtʃəʊk] n. арцішо́к;

Jerusalem artichoke земляна́я гру́ша, тапінамбу́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pear [peə] n.

1. (i)гру́ша

2. bot. гру́шавае дрэ́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гру́шына ж., обл. (отдельное дерево груши) гру́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тапінамбу́р, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з прыдатнымі для яды клубнямі; земляная груша.

[Гал. toppenant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grusza

ж. бат. груша (дрэва)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)