шыша́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і гронка.

Ш. вінаграду.

2. Патаўшчэнне ў выглядзе шышкі на сцёблах некаторых раслін (разм.).

Шышакі чароту.

3. Вялікая колькасць насякомых, якія сабраліся ў адзін ком.

Ш. пчол.

|| прым. шыша́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kiść

ж. гронка;

kiść winogron — гронка вінаграду;

kiść ręki — кісць рукі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кісць ’частка рукі’ (ТСБМ). Укр. кисть, рус. кисть ’тс’, а таксама ’гронка, пэндзаль’, ст.-слав. кисть ’пучок, гронка’, балг. киска ’букет, пучок’, серб.-харв. ки̏ст ’пэндзаль’, славен. kist ’тс’, польск. kiść ’пучок, гронка’, чэш. kyst ’пучок, вязка, букет’, славац. kysť ’кутас, мяцёлка, гронка’. Агульнапрынята прасл. kystь узводзіць да *kyt‑tь, якое паходзіць ад kyta (гл. кіта) ’гронка, мяцёлка, пучок, кутас’ (Фасмер, 2, 240; Слаўскі, 2, 176–177; ЕСУМ, 2, 438).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grape [greɪp] n. вінагра́дзіна;

the grape/grapes вінагра́д;

a bunch of grapes гро́нка вінагра́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Wéintraube

f -, -n

1) вінагра́дная гро́нка

2) pl вінагра́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Кі́ста ’гронка (аўса)’ (Сл. паўн.-зах.). Зваротнае ўтварэнне ад кісць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кусце́нь ’гронка’ (Сл. паўн.-зах.). Да куст (гл.). Аб -гнь‑суфіксацыі гл. Сцяцко, Афікс. наз., 152.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кі́ціца ’кутас, снапок, гронка’ (Мат. Гом., Нар. словатв., Сл. паўн.-зах., Нар. сл., Ян.). Гл. кіта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кі́стка 1 ’кутас’ (Мат. Маг., Бялвк.). Гл. кістка 2.

◎ Кі́стка 2 ’гронка’ (Сл. Эп.-Шып.). Гл. кіста, кісць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ке́кіліха ’тоўстая жанчына’ (Мат. Маг.). Няясна. Магчыма, да літ. kekė ’кісць, гронка, куча’ з дапамогай экспрэсіўна^ суфікса ‑(л)іха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)