град

(лац. gradus = крок, ступень)

адзінка вымярэння плоскага вугла ў метрычнай сістэме мер 18 ст., роўная сотай частцы прамога вугла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Град ’град’. Параўн. рус. град, укр. град, польск. grad, чэш. hrad, балг. град, серб.-харв. гра̏д, ст.-слав. градъ. Прасл. *gradъ ’тс’. І.‑е. *grōdō‑ ’град’: параўн. арм. karkut ’тс’ (< *ga‑grōdo), лац. grandō ’град’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 101 (з літ-рай). Параўн. яшчэ Фасмер, 1, 450; Слаўскі, 1, 336; Бернекер, 344.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

градано́сны, -ая, -ае.

Які нясе град (пра хмару).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гра́ды

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гра́ды
Р. Гра́д
Гра́даў
Д. Гра́дам
В. Гра́ды
Т. Гра́дамі
М. Гра́дах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

градово́й градавы́; см. град​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hail​1 [heɪl] n.

1. град

2. пато́к, град, мно́ства;

a hail of reproaches град папро́каў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hail​2 [heɪl] v. па́даць, ісці́ (пра град);

It’s hailing. Ідзе град.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

града́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. града́ гра́ды
грады́
Р. грады́ гра́д
Д. градзе́ гра́дам
В. граду́ гра́ды
грады́
Т. градо́й
градо́ю		 гра́дамі
М. градзе́ гра́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́льны: с. го́рад уст. сто́льный град

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзю́рыць

‘ісці, падаць моцна ці на працягу доўгага часу (пра дождж, снег, град)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дзю́рыць дзю́раць
Прошлы час
м. дзю́рыў дзю́рылі
ж. дзю́рыла
н. дзю́рыла
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзю́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)