ГО́РКА,

вёска ў Раготнаўскім с/с Дзятлаўскага р-на Гродзенскай вобл. Цэнтр калгаса. За 24 км ад г.п. Дзятлава, 144 км ад г. Гродна, 20 км ад чыг. ст. Наваельня. 285 ж., 107 двароў (1996). Базавая школа, клуб, б-ка, аддз. сувязі. Помнік архітэктуры — Георгіеўская царква (канец 19 — пач. 20 ст.).

т. 5, с. 359

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

го́ркаII

1. прысл., тс. перан. btter;

го́рка пла́каць bttere Tränen vergeßen*, btterlich winen;

го́рка ка́яцца btter beruen (у чым-н. A);

2. у знач. вык ärgerlich, pinlich, verdreßlich;

мне ста́ла так го́рка es ist mir so wderwillig [kelhaft];

у мяне го́рка ў ро́це ich habe inen btteren Geschmck auf der Znge [im Mund];

го́рка! küsst euch! (выкл. на вяселлі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

горка

Том: 7, старонка: 75.

img/07/07-075_0342_Горка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

го́ркаI ж. (памянш. да гара́) ein kliner Berg

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́рка Невялікі ўзгорак (БРС). Тое ж горбік (Слаўг.).

ур. Горкі (невялікая грыва на лузе) каля в. Крамянка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

го́ркаі́слы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́ркаі́слы го́ркаі́слая го́ркаі́слае го́ркаі́слыя
Р. го́ркаі́слага го́ркаі́слай
го́ркаі́слае
го́ркаі́слага го́ркаі́слых
Д. го́ркаі́сламу го́ркаі́слай го́ркаі́сламу го́ркаі́слым
В. го́ркаі́слы (неадуш.)
го́ркаі́слага (адуш.)
го́ркаі́слую го́ркаі́слае го́ркаі́слыя (неадуш.)
го́ркаі́слых (адуш.)
Т. го́ркаі́слым го́ркаі́слай
го́ркаі́слаю
го́ркаі́слым го́ркаі́слымі
М. го́ркаі́слым го́ркаі́слай го́ркаі́слым го́ркаі́слых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́рка-салё́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́рка-салё́ны го́рка-салё́ная го́рка-салё́нае го́рка-салё́ныя
Р. го́рка-салё́нага го́рка-салё́най
го́рка-салё́нае
го́рка-салё́нага го́рка-салё́ных
Д. го́рка-салё́наму го́рка-салё́най го́рка-салё́наму го́рка-салё́ным
В. го́рка-салё́ны (неадуш.)
го́рка-салё́нага (адуш.)
го́рка-салё́ную го́рка-салё́нае го́рка-салё́ныя (неадуш.)
го́рка-салё́ных (адуш.)
Т. го́рка-салё́ным го́рка-салё́най
го́рка-салё́наю
го́рка-салё́ным го́рка-салё́нымі
М. го́рка-салё́ным го́рка-салё́най го́рка-салё́ным го́рка-салё́ных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́рка-сало́дкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́рка-сало́дкі го́рка-сало́дкая го́рка-сало́дкае го́рка-сало́дкія
Р. го́рка-сало́дкага го́рка-сало́дкай
го́рка-сало́дкае
го́рка-сало́дкага го́рка-сало́дкіх
Д. го́рка-сало́дкаму го́рка-сало́дкай го́рка-сало́дкаму го́рка-сало́дкім
В. го́рка-сало́дкі (неадуш.)
го́рка-сало́дкага (адуш.)
го́рка-сало́дкую го́рка-сало́дкае го́рка-сало́дкія (неадуш.)
го́рка-сало́дкіх (адуш.)
Т. го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкай
го́рка-сало́дкаю
го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкімі
М. го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкай го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гара́, -ы́, мн. го́ры і (з ліч. 2, 3, 4) гары́, гор, ж.

1. Значнае ўзвышша, што ўзнімаецца над мясцовасцю або выдзяляецца сярод іншых узвышшаў.

Каўказскія горы.

Спускацца з гары.

Снежная г.

2. толькі мн. Горная краіна, гарыстая мясцовасць.

Жыхары гор.

Паход у горы.

3. перан., чаго, з чаго. Вялікая колькасць чаго-н. складзенага ў кучу.

Г. дроў.

Горы кніг.

4. Памяшканне, прастора паміж столлю і дахам у будынку; гарышча.

Злажыць сена на гару.

Зёлкі сушаць звычайна на гары.

5. (з прыназ. «у», «з», «на»). Вышыня, верх.

Шум чуўся з гары.

Абяцаць залатыя горы — абяцаць надта многа.

Гарою стаяць за каго-што — усімі сіламі абараняць.

Горы варочаць — вельмі многа рабіць.

Горы вярнуць на каго (разм., неадабр.) — няславіць каго-н., гаварыць пра каго-н. многа непрыемнага.

Горы перавярнуць — зрабіць вельмі значную работу.

Не за гарамі

1) пра нешта блізкае, што хутка наступіць;

2) блізка, недалёка (быць, знаходзіцца).

|| памянш. го́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. го́рны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Г. хрыбет.

Горная краіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рка-салёны, -ая, -ае.

1. Горкага і салёнага смаку.

Горка-салёная мікстура.

2. Пра ваду: які ўтрымлівае горкія, галоўным чынам сернакіслыя солі (спец.).

Горка-салёнае возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)