го́рка-сало́дкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́рка-сало́дкі го́рка-сало́дкая го́рка-сало́дкае го́рка-сало́дкія
Р. го́рка-сало́дкага го́рка-сало́дкай
го́рка-сало́дкае		 го́рка-сало́дкага го́рка-сало́дкіх
Д. го́рка-сало́дкаму го́рка-сало́дкай го́рка-сало́дкаму го́рка-сало́дкім
В. го́рка-сало́дкі (неадуш.)
го́рка-сало́дкага (адуш.)		 го́рка-сало́дкую го́рка-сало́дкае го́рка-сало́дкія (неадуш.)
го́рка-сало́дкіх (адуш.)
Т. го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкай
го́рка-сало́дкаю		 го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкімі
М. го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкай го́рка-сало́дкім го́рка-сало́дкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ГО́РКА,

вёска ў Раготнаўскім с/с Дзятлаўскага р-на Гродзенскай вобл. Цэнтр калгаса. За 24 км ад г.п. Дзятлава, 144 км ад г. Гродна, 20 км ад чыг. ст. Наваельня. 285 ж., 107 двароў (1996). Базавая школа, клуб, б-ка, аддз. сувязі. Помнік архітэктуры — Георгіеўская царква (канец 19 — пач. 20 ст.).

т. 5, с. 359

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

го́рка​II

1. прысл, тс перан bítter;

го́рка пла́каць bíttere Tränen vergíeßen*, bítterlich wéinen;

го́рка ка́яцца bítter beréuen (у чым-н A);

2. у знач вык ärgerlich, péinlich, verdríeßlich;

мне ста́ла так го́рка es ist mir so wíderwillig [ékelhaft];

у мяне го́рка ў ро́це ich habe éinen bítteren Geschmáck auf der Zúnge [im Mund];

го́рка! küsst euch! (выкл на вяселлі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

горка

Том: 7, старонка: 75.

img/07/07-075_0342_Горка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

го́рка​I ж (памянш да гара́) ein kléiner Berg

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́рка Невялікі ўзгорак (БРС). Тое ж горбік (Слаўг.).

□ ур. Горкі (невялікая грыва на лузе) каля в. Крамянка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

гара́, -ы́, мн. го́ры і (з ліч. 2, 3, 4) гары́, гор, ж.

1. Значнае ўзвышша, што ўзнімаецца над мясцовасцю або выдзяляецца сярод іншых узвышшаў.

Каўказскія горы.

Спускацца з гары.

Снежная г.

2. толькі мн. Горная краіна, гарыстая мясцовасць.

Жыхары гор.

Паход у горы.

3. перан., чаго, з чаго. Вялікая колькасць чаго-н. складзенага ў кучу.

Г. дроў.

Горы кніг.

4. Памяшканне, прастора паміж столлю і дахам у будынку; гарышча.

Злажыць сена на гару.

Зёлкі сушаць звычайна на гары.

5. (з прыназ. «у», «з», «на»). Вышыня, верх.

Шум чуўся з гары.

◊

Абяцаць залатыя горы — абяцаць надта многа.

Гарою стаяць за каго-што — усімі сіламі абараняць.

Горы варочаць — вельмі многа рабіць.

Горы вярнуць на каго (разм., неадабр.) — няславіць каго-н., гаварыць пра каго-н. многа непрыемнага.

Горы перавярнуць — зрабіць вельмі значную работу.

Не за гарамі —

1) пра нешта блізкае, што хутка наступіць;

2) блізка, недалёка (быць, знаходзіцца).

|| памянш. го́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. го́рны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Г. хрыбет.

Горная краіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рка-салёны, -ая, -ае.

1. Горкага і салёнага смаку.

Горка-салёная мікстура.

2. Пра ваду: які ўтрымлівае горкія, галоўным чынам сернакіслыя солі (спец.).

Горка-салёнае возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ма́рьина Го́рка г. Ма́р’іна Го́рка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ма́р’іна Го́рка г. Ма́рьина Го́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)