ГОН,

адзінка даўжыні, тое, што гоні.

т. 5, с. 351

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Су́гані ’загон поля ад разоры да разоры’ (калінк., Сл. ПЗБ), су́ганькі ’месца, дзе сыходзяцца гоні’ (Шат.). З прыст. су- і гоні (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заруне́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты рунню; зазелянелы. Мір вам, зарунелыя гоні! Мір вам, працавітыя людзі! Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасе́ўкі, ‑севак; адз. няма.

Завяршэнне сяўбы. Спраўляць дасеўкі. □ — Сёння робім дасеўкі, таварыш камісар, — сказаў Кастусь, як быццам рапартуючы. — Апошнія гоні. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абуго́ня ’ўчастак поля, які намячаецца ўзараць’ (Юрч.), ’узараная частка гоняў’ (Гарэц.). Гл. гоні і бугоня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вератні́к, ‑а, м.

Абл. Гоні, загон. Разоў пяць губляў [Сымон] авечкі, Шкоды ў полі нарабіў, Здрасаваў шнуроў тры грэчкі, Вератнік аўса прыбіў! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гонг, ‑а, м.

Металічны ўдарны музычны інструмент у выглядзе дыска з загнутымі краямі. Ударыць у гоні. // Рукавы сігнал, які падаецца ўдарамі ў металічны дыск, рэйку і пад. Гукі гонга. Пачуць гонг.

[Англ. gong з малайск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абыго́нь (араць у абыгонь) ’калі ворыва пачынаецца з сярэдзіны загона; калі ворыва робіцца ў сярэдзіне загона’ (Выг. дыс.) < аб гонь ’на ўсю даўжыню гоняў’ да гонь, гоні (гл.). Параўн. абугоня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ве́рацень ’гоні’ (Жд., 2, Яшк.), вераце́нь ’загон’ (Сцяшк. МГ). Параўн. вератні́к ’частка поля’ (Касп.); ’доўгі загон’ (Яшк., Сцяшк. МГ). Таго ж паходжання, што і вераце́я (г. зн. звязана з *vьrtěti: *vertьnь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

arable

[ˈærəbəl]

1.

adj.

во́рны

arable land — во́рная зямля́

arable strip of land — го́ні pl. only.

2.

n.

во́рная зямля́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)