swallow2 [ˈswɒləʊ] n. глыто́к;

at a swallow адны́м глытко́м, за́лпам;

take a swallow of water вы́піць глыто́к вады́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sip1 [sɪp] n. глыто́к; невялі́кая ко́лькасць;

take a sip каўтну́ць, сербану́ць, хлебану́ць, глытну́ць;

take a sip of wine вы́піць глыто́к віна́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schluck

m -(e)s, -e i Schlücke глыто́к

inen ~ tun* — зрабі́ць глыто́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

haust, ~u

м. глыток;

jednym ~em — адным глытком;

haust powietrza — глыток паветра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łyk, ~u

I м.

глыток; лык;

łyk powietrza — глыток паветра

II м. гіст. пагард.

мешчанін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

смакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

1. Есці або піць паволі, з асалодай, каб адчуць смак (у 1 і 2 знач.).

С. кляновы сок.

С. кожны глыток.

2. Есці ці піць на пробу; каштаваць.

Асцярожна с.

3. перан. Успрымаць, адчуваючы асаблівае задавальненне, цешыцца, радавацца чаму-н.

С. апошнія навіны.

|| наз. смакава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

slug2 [slʌg] n.

1. ку́ля

2. infml глыто́к (віскі, гарэлкі і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Коўцьглыток’ (ТС, Мат. Гом., Жыв. сл., Янк. I). Гл. каўтаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Перарывіста, з перапынкамі дзьмуць. Чай гарачы, Ляксей доўга дзьмухае на яго, глыне глыток і зноў дзьмухае. Жычка. Алесь прывалок два вялізныя кашы бульбы, засопся, пачаў дзьмухаць на расчырванелыя рукі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гаўстглыток’ (Нас.). Запазычанне з польск. haust ’тс’ (а гэта з лац. haustus). Гл. Кюнэ, Полн., 57.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)