silty [ˈsɪlti] adj. гле́істы, гле́йкі, му́лісты;

silty rocks гле́ істыя ска́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

silty

[ˈsɪlti]

adj.

гле́істы, гле́йкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

szlamisty

глеісты; мулаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ilasty

глеісты; мулаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

iłowaty

глеісты, мулаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гле́евы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўваходзіць у састаў глею. Глеевыя часцінкі.

2. Тое, што і глеісты (у 1 знач.). Глеевы бераг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́лісты schlámmig, Schlamm -, márschig; гл. тс. глеісты

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раўча́к, ‑а, м.

Тое, што і раўчук. У адным месцы ўздоўж пераразаў .. [даліну] амаль высахлы, глеісты на дне раўчак. Мележ. Залеглі ў полі супастаты, Растуць акопы, раўчакі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schlámmig

a

1) гле́істы

2) гра́зкі (пра дарогу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прысо́с ’дзеянне паводле значэння дзеясловаў прысса́ць і прысса́цца’, ’прыстасаванне, пры дапамозе якога можна што-небудзь прыссаць, прысмактаць’ (ТСБМ), ’нізкае, вільготнае месца з глейкаватай глебай’, прысо́сьлівый ’нізкі, вільготны і глеісты (пра глебу)’ (Бяльк.). Да ссаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)