andrus
м. разм. гарэзнік, свавольнік; вулічны хлапчук
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
постре́лёнок разг. жэ́ўжык, -ка м., сваво́льнік, -ка м., гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прока́зник разг. сваво́льнік, -ка м., праку́да, -ды м., гарэ́за, -зы м., гарэ́знік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бедоку́р разг. праку́да, -ды м., праку́днік, -ка м.; (озорник) гарэ́за, -зы м., гарэ́знік, -ка м., сваво́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
безобра́зник разг. агі́днік, -ка м.; (озорник) гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м.; распу́снік, -ка м., брыда́, -ды́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Прамётная ’нябачная сіла, якая рухаецца вельмі хутка’ (Нас.), праменні іх ’хуліган, гарэзнік’ (Сл. ПЗБ), прамётпік ’той, хто бегае, не звяртаючы ўвагу ні на што’ (Нас.), праметла ’турбота, непакой’ (шальч., Сл. ПЗБ); сюды ж прапётная ’нябачная сіла, якая хутка праносіць што-небудзь, каго-небудзь з аднаго месца на другое’ (Нас.) з ад’ідэацыяй да лятаць. Гл. апраметная.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гарэ́за ’свавольнік, пракуда, вісус’ (Нас., БРС, Шат.), таксама гарэ́знік (Нас., БРС), гарэ́злівы, гарэ́зны, гарэ́заваць, гарэ́знічаць, гарэ́зіць (Нас., Касп., Сл. паўн.-зах., БРС). Рус. дыял. зах. гаре́за (СРНГ). Этымалогію прапанаваў ужо Насовіч: гарѣза ’свавольнік, распуснік, дураслівец’ ад герезія ’ерась’, а гарѣза ’натурысты’ ад гаркаць. Тлумачэнне Насовіча (запазычанне з польск.) для гарэ́за ’свавольнік’ падтрымліваецца тым, што польск. herezja (< лац. мовы, гл. Слаўскі, 1, 416–417) у гаворках мае значэнне ’скандалы, дэбошы’ (Карловіч).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
постре́л разг. жэ́ўжык, -ка м., сваво́льнік, -ка м., гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м.;
◊
наш постре́л везде́ поспе́л наш гарэ́за ўсю́ды прале́зе;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
naughty [ˈnɔ:ti] adj.
1. непаслухмя́ны, сваво́льны, гарэ́злівы, дураслі́вы (звыч. пра дзяцей);
a naughty boy не́слух, сваво́льнік, гарэ́за;
a naughty little devil мале́нькі гарэ́знік/сваво́льнік, мале́нькае чарцяня́/чарцянё;
Don’t be naughty! Не свавольнічай!
2. infml непрысто́йны, двухсэнсо́ўны, рызыко́ўны;
naughty jokes непрысто́йныя жа́рты
3. BrE, joc. нядо́бры, га́дкі (звыч. пра дарослых)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ба́ловень разг.
1. (шалун) дураслі́вец, -лі́ўца м., сваво́льнік, -ка м., гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м., балаўні́к, -ка́ м.;
2. (любимец) пясту́н, род. пестуна́ м.; улюбёнец, -нца м.;
◊
ба́ловень судьбы́ (сча́стья и т. п.) улюбёнец лёсу (шча́сця и т. п.);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)