гарэ́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і гарэза.

|| ж. гарэ́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарэ́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарэ́знік гарэ́знікі
Р. гарэ́зніка гарэ́знікаў
Д. гарэ́зніку гарэ́знікам
В. гарэ́зніка гарэ́знікаў
Т. гарэ́знікам гарэ́знікамі
М. гарэ́зніку гарэ́зніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарэ́знік м. озорни́к; шалу́н; сорване́ц, прока́зник, бедоку́р; пове́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарэ́знік, ‑а, м.

Тое, што і гарэза. Цяпер у гэтым сталым, шыракаплечым чалавеку.. ніхто не пазнаў бы ранейшага віхрастага хлапчука, непаседу і гарэзніка. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́зніца, ‑ы, ж.

Жан. да гарэзнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прачва́ра ’жартаўнік; гарэзнік; пранырлівы’ (нясвіж., драг., Сл. ПЗБ), прочва́ра (ТС), прачвэ́ра (карэл., Сцяшк. Сл.) ’тс’. Гл. пачвара, чварыць, чвэ́рыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

постре́лёнок разг. жэ́ўжык, -ка м., сваво́льнік, -ка м., гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прока́зник разг. сваво́льнік, -ка м., праку́да, -ды м., гарэ́за, -зы м., гарэ́знік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедоку́р разг. праку́да, -ды м., праку́днік, -ка м.; (озорник) гарэ́за, -зы м., гарэ́знік, -ка м., сваво́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безобра́зник разг. агі́днік, -ка м.; (озорник) гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м.; распу́снік, -ка м., брыда́, -ды́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)