гарбу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Гарбаты чалавек.

|| ж. гарбу́ння, -і, мн. -і, -яў і гарбу́ха, -і, ДМ -бу́се, мн. -і, -бу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарба́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гарба́та
Р. гарба́ты
Д. гарба́це
В. гарба́ту
Т. гарба́тай
гарба́таю
М. гарба́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарба́ч

‘гарбаты чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарба́ч гарбачы́
Р. гарбача́ гарбачо́ў
Д. гарбачу́ гарбача́м
В. гарбача́ гарбачо́ў
Т. гарбачо́м гарбача́мі
М. гарбачу́ гарбача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарбу́н, ‑а, м.

Гарбаты чалавек; гарбатая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горба́тый

1. прил. гарба́ты;

2. сущ. гарба́ты, -тага м.;

◊

горба́того моги́ла испра́вит гарба́тага магі́ла вы́правіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

humped [hʌmpt] adj. гарба́ты, зго́рблены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

почаёвничать сов., прост. папі́ць ча́ю (гарба́ты), пачаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hunchback [ˈhʌntʃbæk] n. гарбу́н, гарба́ты; гарба́тая

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

humpbacked

[ˈhʌmpbækt]

adj.

гарба́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Гарба́ч ’гарбаты’ (Бяльк.). Гл. гарба́ты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)