Галі́к ’гаплік’ (Бяльк.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гаплі́чка ’драцяная пяцелька’ (Бяльк.). Гл. гаплі́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

crook​1 [krʊk] n.

1. infml ашука́нец, прайдзісве́т, махля́р, круце́ль

2. вы́гіб, вы́гін, згіб

3. крук, кручо́к; гаплі́к, аплі́к

4. кій; по́сах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Бразгу́ль ’дзеравяны гаплік’ (Сцяшк. МГ). Мабыць, таго ж паходжання (літ.), што і брызгуль, брэзгуль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

áufhaken

vt

1) ве́шаць на кручо́к

2) расшпі́льваць гаплі́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

haftka

ж. гаплік (кручок) з пяцелькаю; гафтка, гапка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

расшпілі́ць, расшпі́льваць áufknöpfen vt (гузікі); áufschnallen vt, lösen vt (спражку); aus¦einánder háken, áufhaken vt (гаплік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Брызґу́ль ’палачка для вязкі снапоў’. Запазычана з літ. мовы. Параўн. літ. bruzgùlis ’дубінка’. Гл. Смулкова, Лекс. балтызмы, 40; аб літ. слове гл. Фрэнкель, 1, 60. Сюды ж брызгу́ль ’дзеравяны гаплік’ (Сцяшк. МГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Апалю́к ’ручка касы’ (ДАБМ), палю́к, палю́х, палец (ДАБМ, 831). Перанос назвы пальца (параўн. укр. дыял. палець ’зубец на шасцярні’) па знешняму падабенству ці паралельнае ўтварэнне (параўн. паля, укр. дыял. палюх ’слуп’). Магчыма, кантамінацыя з аплік, аплюк ’гаплік’ (не толькі ў вопратцы; форма аплюк садзейнічала выкарыстанню формы з пачатковым а‑), гаплюк ’гак да гною’ (Смул., 75).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

éinhaken

1.

vt зашчапля́ць (дзверы), зашпі́льваць (гаплік); падчапі́ць на кручо́к

2.

(sich)

(bei D) разм. браць пад руку́ (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)