га́ніць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. га́ню га́нім
2-я ас. га́ніш га́ніце
3-я ас. га́ніць га́няць
Прошлы час
м. га́ніў га́нілі
ж. га́ніла
н. га́ніла
Загадны лад
2-я ас. га́нь га́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час га́нячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шкырну́ць

‘аднакратны дзеяслоў да шкыраць - ганяць, турыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шкырну́ шкырнё́м
2-я ас. шкырне́ш шкырняце́
3-я ас. шкырне́ шкырну́ць
Прошлы час
м. шкырну́ў шкырну́лі
ж. шкырну́ла
н. шкырну́ла
Загадны лад
2-я ас. шкырні́ шкырні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шкырну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праганя́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прагнаць.

праганя́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што і без дап.

Ганяць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абганя́ць ’акучваць бульбу сошкай’ да ганяць, гон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

здурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Сказаць, зрабіць, дапусціць якое‑н. глупства, дурасць. Ладымер думаў: да чаго [Міхалючка] прыставіць? Здураваў, што з самай вясны не пайшоў ён у мяне чараду ганяць у поле. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Муту́зіць ’цягаць, валтузіць, непакоіць, ганяць’ (ушац., Нар. лекс.). Генетычна ўзыходзіць да мату́з (гл.). Аналагічна рус. канителиться (< тянуть канитель).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераганя́нка ’адгон, знятае малако’ (Сцяшк. Сл.; шчуч., Сл. ПЗБ). Да пера- і ганя́ць < гнаць (гл.). Суфікс, як у масля́нка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

túmmeln

1.

vt ганя́ць

2.

(sich) дурэ́ць, сваво́ліць

2) спяша́цца

tümmle dich! — паспяша́йся!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папаганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Разм. Ганяць доўга, неаднаразова. [Старшыня:] — Ну і папаганяў я самагоншчыкаў — ног пад сабою не чую. «Вожык». [Кастусь] рэчку ведае на сто вёрст у адзін і ў другі бок. Ды і плытоў папаганяў — дай божа. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwíebeln

vt

1) прыпраўля́ць цыбу́ляй

2) разм. дратава́ць каго́-н., ганя́ць каго́-н. (на экзамене)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)