гаманлі́ва нареч.

1. разг. говорли́во;

2. перен. зво́нко; см. гаманлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

communicative [kəˈmju:nɪkətɪv] adj.

1. тавары́скі; гаваркі́, гаманкі́, гаманлі́вы, гаварлі́вы

2. камунікацы́йны;

communicative skills камунікацы́йныя здо́льнасці/на́выкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

talkative [ˈtɔ:kətɪv] adj. гаваркі́, гаманкі́, гаварлі́вы, гаманлі́вы, балбатлі́вы

♦

as talkative as a parrot балбатлі́вы як папуга́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гаманлі́васць ж.

1. разг. говорли́вость, разгово́рчивость, словоохо́тливость;

2. перен. зво́нкость; см. гаманлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зача́цца ​1, ‑чнецца; пр. зачаўся, ‑лася, ‑лося; зак.

Уст. Зарадзіцца ў лоне маці.

зача́цца ​2, ‑чнецца; пр. зачаўся, ‑лася, ‑лося; зак.

Разм. Пачацца. Зачаўся дзень, клапотны, гаманлівы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлу́мны

1. (які прыводзіць да адурэння) benébelnd, betäubend, ábstumpfend;

2. (шумны, гаманлівы) lärmend, laut

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

uproarious

[ˈʌprɔriəs]

adj.

1) шу́мны, гаманлі́вы, крыклі́вы

an uproarious crowd — шу́мны крыклі́вы нато́ўп

2) го́ласны, гу́чны

uproarious laughter — го́ласны, гу́чны і нястры́мны сьмех

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hałaśliwy

hałaśliw|y

шумны, гаманлівы, крыклівы;

~a ulica — шумная вуліца;

~e dziecko — крыклівае дзіця;

~y śmiech — гучны смех

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Патлу́міць 1 ’пабалакаць, пагаварыць’ (Нас.). Да тлу́міць ’празмерна дакучаць гаворкай, шумам’, ’марочыць, задурваць галаву’, тлу́мны ’шумны, гаманлівы’, тлум ’шум, гоман’ (Шамякін), якія да польск. tłumić, tłumny, tłum < прасл. tъlp‑m (Брукнер, 572), роднаснага да польск. tłopić < прасл. tъlpa/tьlpa > бел. на‑тоўп. Семантычны пераход ’натоўп’ > ’шум, гоман’, як у гоман (прасл. gomonъ < гоц. gaman ’натоўп’) (Мартынаў, вусн. паведамл.).

Патлуміць 2, ‑цца ’падавіцца (у праклёнах)’ (Шат.). Укр. потлуми́ти ’заглушыць, задавіць’, ’пабіць’, ’знішчыць’. Да тлу́міць (гл.). Запазычаны з польск. tłumić (чэш. tlumiti з польск.). Польск. і славац. tlmiť з прасл. tъlmiti, роднаснага да літ. stel̃bti ’заглушаць ценем (аб раслінах)’, stil̃bti ’слабець, гінуць ад заглушэння’, якое адпавядала б літ. фактытыву *stilbinti ’рабіць, каб што-небудзь слабела’ (Махэк₂, 646).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гаваркі, гаварлівы, гутарлівы, балбатлівы; гаманлівы, гаманкі, языкаты, языкасты, язычлівы, брахлівы (разм.) □ лёгкі на язык

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)