Віць 1 ’балота з вокнамі’ (Жучк., 14). Няясна. Магчыма, славянскага паходжання, ад віць 2 з наступным мяркуемым развіццём значэння: *віць ’што-небудзь плеценае’ (параўн. рус. вить ’тс’) → ’праход з плятня праз балота → балота’. У семантычных адносінах параўн. гаць ’праход праз топкае месца, дарога праз гаць’ і гаць ’багна’. Не выключана балтыйскае паходжанне. Тапароў і Трубачоў (Лінгв. аналіз, 180) параўноўваюць таксама гідронімы Вить, Веть і інш. гэтага ж кораня з жэмайц. Витути, Витагола.

Віць 2 (БРС, Нас., Бяльк., Шат., Гар.). Рус. вить, укр. ви́ти, польск. wić, в.-луж. wić, н.-луж. wiś, чэш. víti, vijt, славац. viť, серб.-харв. ви̏ти, ви̏је̑м, славен. víti, балг. ви́я. Роднасныя літ. výti ’віць’, лат. vît, ст.-інд. váyati ’пляце, тчэ’, лац. víeo, viēre ’плясці’, гоц. waddjus ’вал’ (Траўтман, 346; Вальца–Гофман, 2, 786 і наст.; Фасмер, 1, 322).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звіць гл. віць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарка́віць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -віць; незак.

Мець гаркаваты прысмак.

Смятана г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарві́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віць; незак. (спец.).

Адкладваць яйцы, пладзіць чарву (пра пчол).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашчаслі́віць, -віць; безас.; зак., каму і без дап.

Пра спрыяльны збег акалічнасцей для каго-н.

Яму пашчаслівіла быць вучнем славутага вучонага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вить несов.

1. віць;

вить гнездо́ віць гняздо́;

2. (плести) пле́сці;

вить венки́ пле́сці вянкі́;

◊

вить верёвки (из кого-л.) віць вяро́ўкі (з каго-небудзь);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nest​2 [nest] v. віць гняздо́; гняздзі́цца, гнездава́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

віццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. віць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарві́ць, ‑віць; незак.

Спец. Адкладваць яйцы, пладзіць чарву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звіць гл. віць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)