вя́зніца, ‑ы, ж.

Жан. да вязень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

więzień

м. зняволены; вязень;

więzień sumienia — вязень сумлення; палітычны вязень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

captive​1 [ˈkæptɪv] n. вя́зень, пало́нны, зняво́лены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

prisoner of conscience [ˌprɪznəəvˈkɒnʃəns] n. вя́зень сумле́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Häftling

m -s, -e арышта́нт, вя́зень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lagrowiec

м. разм. лагернік, вязень канцлагера

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ву́чань (БРС, Гарэц., Нас., Шат., Байк. і Некр.), укр. учень, польск. uczeń, чэш. učeň. Ад *učьnjь па тыпу вя́зень (Махэк₂, 666; Брукнер, 593). Гл. вучыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ве́чнік 1 (арго) ’вязень, асуджаны на пажыццёвае зняволенне’ (БРС). Запазычана з рус. вечник ’тс’ (< вечный).

Вечнік 2 ’вечны мучыцель сялян’ (лід., Карл.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад ве́чны (гл.) і суф. ‑ikъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gefángene

sub m, f -n, -e вя́зень, пало́нны, -ая; зняво́лены, -ная

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ёлупень ’дурань, асталоп’ (Бяльк., БРС, ТСБМ, Бір. Дзярж., ТС) да папярэдняга. Рэгулярная словаўтваральная мадэль. Параўн. вязень < увязаць. Абсалютная большасць такіх імён аддзеяслоўнага паходжання (SP, 1, 138), што таксама пацвярджае апошнюю этымалогію ёлуп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)