вывя́зывать несов., разг. вяза́ць, вывя́зваць, рабі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяза́нне, -я, н.

1. гл. вязаць.

2. Тое, што звязана або вяжацца (пруткамі, кручком і пад.).

Адкласці ўбок в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Звязаны пучок галінак для падмятання падлогі, парання ў лазні.

Вязаць венікі.

Бярозавы в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

1. гл. вязаць.

2. мн. -і, -зак. Звязак аднародных прадметаў, звязаны ахапак чаго-н.

В. абаранкаў.

В. дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завяза́ць

‘да вязаць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завяжу́ завя́жам
2-я ас. завя́жаш завя́жаце
3-я ас. завя́жа завя́жуць
Прошлы час
м. завяза́ў завяза́лі
ж. завяза́ла
н. завяза́ла
Загадны лад
2-я ас. завяжы́ завяжы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час завя́заўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бэ́рсаць, -аю, -аеш, -ае; незак., што (разм.).

1. Блытаць, заблытваць.

Б. ніткі.

2. Няўмела або неакуратна вязаць, абвязваць, плесці.

Б. сетку.

|| наз. бэ́рсанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

crochet

[kroʊˈʃeɪ]

v.

вяза́ць кручко́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

häkeln

vt вяза́ць кручко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папавяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; зак., што і чаго.

Разм. Вязаць доўга, неаднаразова; звязаць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strícken

vt вяза́ць (на спіцах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)