wędzić

незак. вэндзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

правэ́ндзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Зрабіць вэнджаным. Правэндзіць мяса.

2. і без дап. Вэндзіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вэ́нджаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вэндзіць.

2. у знач. прым. Прыгатаваны вэнджаннем. Вэнджанае мяса. Вэнджаная каўбаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павэ́ндзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Завэндзіць усё, многае. Павэндзіць усе шынкі.

2. і без дап. Вэндзіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

räuchern

vt

1) аку́рваць

2) вэ́ндзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beräuchern

vt

1) абку́рваць

2) вэ́ндзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

завэ́ндзіць, ‑вэнджу, ‑вэндзіш, ‑вэндзіць; зак., што.

Акурыць дымам мяса, рыбу і пад., каб зрабіць іх прыгоднымі для захоўвання і надаць спецыфічны смак. Завэндзіць кумпякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прока́пчивать несов.

1. (подвергать копчению) вэ́ндзіць, правэ́нджваць;

2. (загрязнять копотью) праку́рваць, заку́рваць, закуро́дымліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вэ́ндзіцца ’вэндзіцца; марудзіць, затрымлівацца’ (Сцяшк. МГ). Значэнне ’марудзіць, затрымлівацца’ другаснае. Аналагічнае развіццё і ў рус. мове (рус. копти́ться ’сядзець, нічога не рабіць’). Магчыма, сюды адносіцца і вэ́ндзацца ’бадзяцца, сланяцца без работы’ (Шат.), якое, відаць, утворана ад вэ́ндзаць ’вэндзіць’ (так жа, як вэ́ндзіцца ’марудзіць’ < вэ́ндзіцца, вэ́ндзіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Ачмара, очма́ра (экспр.) ’брудны чалавек’ (стол., Цыхун, вусн. паведамл.). Ад чмарыць ’вэндзіць, смажыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)