павэ́ндзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Завэндзіць усё, многае. Павэндзіць усе шынкі.

2. і без дап. Вэндзіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)