erzíehen

* vt выхо́ўваць; гадава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выхава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выхоўваць ​1 — выхаваць.

2. Агульнае развіццё, культура чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расці́ць, рашчу́, ро́сціш, ро́сціць; ро́сцім, ро́сціце, ро́сцяць; незак.

1. што. Забяспечваць рост, развіццё (раслін); вырошчваць.

Р. сад.

2. каго. Гадаваць, выхоўваць.

Р дзяцей.

3. Садзейнічаць развіццю каго-, чаго-н.

Р. кадры.

4. што. Прарошчваць на солад.

Р. ячмень.

|| наз. рашчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пеленгава́ць ’выхоўваць, песціць, мілаваць’ (Нас.), ’даглядаць, клапаціцца’ (Сцяшк. Сл.), пелянґава́ць ’даглядаць’ (шальч., Сл. ПЗБ), пеле́гаваць ’выхоўваць, няньчыць, песціць; біць’ (Растарг.). З польск. pelęgnować, pielęgować, pielegować ’даглядаць, песціць’, ’клапаціцца’, якое з ням. pflegen (в.-ням. phlëgan) ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дукава́ць ’павучаць (часта з цялесным пакараннем)’ (Касп.), ’настройваць, падвучваць, падбухторваць кагосьці’ (Янк. III). Відаць, з адукава́ць ’выхоўваць’ у выніку адпадзення пачатковага ненаціскнога а‑ (а гэта з польск. edukować; < лац. educare ’выхоўваць’). Параўн. адука́цыя (гл.). Магчыма, сюды адносіцца і дукава́цца ’крыўляцца’ (Шат.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nurture​2 [ˈnɜ:tʃə] v. fml

1. гадава́ць, выхо́ўваць, выро́шчваць

2. пе́сціць (надзею), выно́шваць (план)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

воспи́тывать несов.

1. в разн. знач. выхо́ўваць;

2. (выращивать, вскармливать) гадава́ць, выгадо́ўваць; см. воспита́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трэна́ж

(ад англ. train = выхоўваць, навучаць)

трэніроўка, а таксама комплекс практыкаванняў для трэніроўкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пе́стовать несов.

1. (нянчить) уст., прост. ня́ньчыць; (нежить) пе́сціць;

2. (заботливо выращивать, воспитывать) перен., книжн. гадава́ць; выхо́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gróßziehen

* аддз. vt

1) выро́шчваць, разво́дзіць

2) выхо́ўваць, выгадо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)