выплёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплёўваць — выплюнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыплёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выплюнуць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wypluć

зак. выплюнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выплёўваць гл. выплюнуць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сплю́нуць, -ну, -неш, -не; -лю́нь; -нуты; зак.

1. што. Выплюнуць што-н. з рота.

С. сліну.

2. Плюнуць куды-н.

С. на траву.

|| незак. сплёўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкашаля́ць

‘кашляючы, выплюнуць што-небудзь; скончыць кашляць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкашаля́ю адкашаля́ем
2-я ас. адкашаля́еш адкашаля́еце
3-я ас. адкашаля́е адкашаля́юць
Прошлы час
м. адкашаля́ў адкашаля́лі
ж. адкашаля́ла
н. адкашаля́ла
Загадны лад
2-я ас. адкашаля́й адкашаля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адкашаля́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адка́шляць, -яю, -яеш, -яе; зак., што.

Кашляючы, выплюнуць; кашлем выдаліць што-н., што трапіла ў горла.

А. макроту.

|| незак. адка́шліваць, -аю, -аеш, -ае

|| аднакр. адкашляну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сплёўваць áusspucken vt, vt; áusspeien* vi, vt (выплюнуць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сплю́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. што. Выплюнуць. Рыбнік сплюнуў пахмельную сліну. Караткевіч. Разам з дымам Ходас суха сплюнуў з языка крошку горкага тытуню і пайшоў да дзвярэй. Адамчык.

2. Плюнуць. [Быстроў] паварушыў засмяглымі патрэсканымі губамі і сплюнуў на дарогу. Мележ. — Цьфу ты! — сплюнуў [дзядзька Рыгор]. — Ды тут няйначай звер які! Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праглыну́ць сов., прям., перен. проглоти́ть;

п. ко́стачку — проглоти́ть ко́сточку;

це́мра ~ну́ла по́стаць чалаве́ка — темнота́ проглоти́ла фигу́ру челове́ка;

п. кні́гу — проглоти́ть кни́гу;

◊ п. пілю́лю — проглоти́ть пилю́лю;

п. язы́к — проглоти́ть язы́к;

(бы́ццам, нібы́) му́ху праглыну́ў — (то́чно) му́ху проглоти́л;

жыўцо́м бы ~ну́ў — живьём бы съел;

як аршы́н ~ну́ў — как (сло́вно) арши́н проглоти́л;

ні вы́плюнуць ні п. — проти́вно есть и жа́лко вы́плюнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)