1.што. Выплюнуць. Рыбнік сплюнуў пахмельную сліну.Караткевіч.Разам з дымам Ходас суха сплюнуў з языка крошку горкага тытуню і пайшоў да дзвярэй.Адамчык.
2. Плюнуць. [Быстроў] паварушыў засмяглымі патрэсканымі губамі і сплюнуў на дарогу.Мележ.— Цьфу ты! — сплюнуў [дзядзька Рыгор]. — Ды тут няйначай звер які!Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)