вы́плюнуць, -ну, -неш, -не; -люнь; -нуты; зак., што.

Выкінуць з рота пляўком.

В. сліну.

|| незак. выплёўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́плюнуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́плюну вы́плюнем
2-я ас. вы́плюнеш вы́плюнеце
3-я ас. вы́плюне вы́плюнуць
Прошлы час
м. вы́плюнуў вы́плюнулі
ж. вы́плюнула
н. вы́плюнула
Загадны лад
2-я ас. вы́плюні вы́плюніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́плюнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́плюнуць сов. и однокр. вы́плюнуть;

○ ні в. ні праглыну́ць — проти́вно есть и жа́лко вы́плюнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́плюнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Плюнуўшы, выкінуць з рота. Выплюнуць недакурак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плюнуць áusspucken vt, áusspeien* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выплёўваць гл. выплюнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́плюнуть сов. вы́плюнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кашляць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., што (разм.).

Кашляючы, выплюнуць.

|| незак. выка́шліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выплёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выплеваць, выплюнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плюнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выплюнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)