уполза́ть несов. паўзці́; (выползать) выпаўза́ць; (отползать) адпаўза́ць; (заползать) запаўза́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выпо́ўзіны ’вужавінне’ (БРС), (вужачча) вы́паўзіны ’тс’ (КЭС, лаг.). Рус. вы́ползина ’тс’. Да выпаўзаць (гл. паўзці) з суф. ‑ін‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wypełzać

незак. выпаўзаць, вылазіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áuskriechen

* vi (s) выпаўза́ць; вылу́плі- вацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyczołgiwać się

незак. выпаўзаць; адпаўзаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áusschlüpfen

vi (s)

1) вышмы́гваць

2) выпаўза́ць; вылу́п(лі)вацца (з яйка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абадо́к, ‑дка, м.

1. Памянш. да вобад; невялікі абруч або паўкруг, які ахоплівае што‑н. [Гаўрусь Каляда] адамкнуў вялізны замок, выняў абадок са скабы, і скрыпучая палавіна гуменных варот адчынілася. Брыль.

2. Аблямоўка, вузкая палоска, якая акаймоўвае што‑н. Вецер зусім сціх, а з-за лесу пачала выпаўзаць шэра-сіняя хмара, акаймаваная залатым абадком чэрвеньскага сонца. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyłazić

незак.

1. вылазіць; выпаўзаць; выбірацца;

2. высоўвацца; выбівацца;

3. (пра валасы) вылазіць; выпадаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)