вы́смаліць

‘выпаліць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́смалю вы́смалім
2-я ас. вы́смаліш вы́смаліце
3-я ас. вы́смаліць вы́смаляць
Прошлы час
м. вы́смаліў вы́смалілі
ж. вы́смаліла
н. вы́смаліла
Загадны лад
2-я ас. вы́смалі вы́смаліце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́смаліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выпальваць — выпаліць (у 1, 2, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выпа́ліна (БРС). Да выпаліць (гл. паліць) з суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wypalić

зак.

1. выпаліць;

2. (паліва) спаліць, зрасходаваць;

3. абпаліць (цэглу);

4. выкурыць;

5. стрэліць, выпаліць;

6. перан. выпаліць;

7. разм. выпаліць (у печы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́жечь сов., в разн. знач. вы́паліць, мног. павыпа́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyżarzyć

зак. выпаліць; напаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вы́паля́нка ’выпаленае месца ў лесе’ (Яшк.). Да выпаліць з суф. ‑анка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пламеніць ’выпаліць, знішчыць’ (Гарэц.), вы́пломеніць ’тс’ (Нас.). Запазычанне з польск. wypłomienić ’тс’ (Цвяткоў, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выпа́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выпаліцца.

2. Зал. да выпальваць (гл. выпаліць у 1, 2, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́калить сов.

1. техн. вы́гартаваць;

2. (глиняные изделия) вы́паліць, абпалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)