сучы́ны су́чий;

○ ~нае вы́мя — мед. су́чье вы́мя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

udder [ˈʌdə] n. вы́мя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

udder

[ˈʌdər]

n.

вы́мя n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wymię

н. вымя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éuter

n -s, - вы́мя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́даіць, ‑даю, ‑даіш, ‑даіць; зак., каго-што.

Здабыць даеннем усё малако з вымя жывёліны; падаіць. Выдаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́чий

1. су́ччын;

су́чья бу́дка су́ччына бу́дка;

2. сучы́ны;

су́чье вы́мя мед., разг. сучы́нае вы́мя;

3. су́чий / бран. су́чьи де́ти су́кіны дзе́ці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

І́мне ’вымя’ (Ліс.). Ад вымя (гл.) са стратай в‑ у пачатку слова; параўн. рус. дыял. и́мя ’вымя’, балг. дыял. и́ме ’тс’; ‑н‑ з асновы ўскосных склонаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́м’е ’вымя’ (палес., З нар. сл.). Гл. вы́мя, адносна фанетыкі гл. ву́зверыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́йла ср., прост.

1. вы́мя;

2. перен., презр. мотня́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)