вы́мочить сов., в разн. знач. вы́мачыць, мног. павымо́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́чваць несов., в разн. знач. выма́чивать; см. вы́мачыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мачаны

‘ад вымачыць’

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мачаны вы́мачаная вы́мачанае вы́мачаныя
Р. вы́мачанага вы́мачанай
вы́мачанае		 вы́мачанага вы́мачаных
Д. вы́мачанаму вы́мачанай вы́мачанаму вы́мачаным
В. вы́мачаны (неадуш.)
вы́мачанага (адуш.)		 вы́мачаную вы́мачанае вы́мачаныя (неадуш.)
вы́мачаных (адуш.)
Т. вы́мачаным вы́мачанай
вы́мачанаю		 вы́мачаным вы́мачанымі
М. вы́мачаным вы́мачанай вы́мачаным вы́мачаных

Кароткая форма: вы́мачана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павымо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вымачыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павымочваць лён. Павымочваў людзей дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мачаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вымачыць.

вы́мачаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вымачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перажлу́кціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.

Разм.

1. Вымачыць у шчолаку ўсё, многае. Перажлукціць усю бялізну.

2. Паліць усё, многае. Перажлукціць усё малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мачаны I разг. вы́маканный; см. вы́мачаць

вы́мачаны II в разн. знач. вы́моченный; см. вы́мачыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’ядзе́нне, ‑я, н.

Разм. Пра што‑н. вельмі смачнае. — О, шашлык — гэта, брат, аб’ядзенне! Трэба ўзяць бараніну, парэзаць яе на кусочкі і вымачыць у розных прыправах. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.

1. Намачыць што‑н., каб лягчэй аддзялялася. Адмачыць бінт на ране.

2. Трымаючы ў якой‑н. вадкасні, зрабіць больш прыгодным для выкарыстання, вымачыць. Адмачыць салёнае мяса. Адмачыць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; зак., што.

1. Намачыўшы што-н., аддзяліць, адклеіць.

А. прысохлы бінт.

А. наклейку.

2. Вымачыць, зрабіць больш прыдатным для выкарыстання (спец.).

А. скуры.

3. перан. Сказаць або зрабіць што-н. недарэчнае, непрыстойнае (разм.).

Ну і адмачыў штуку!

|| незак. адмо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адмо́чванне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і адмо́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 2 знач.).

|| прым. адмо́чны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)