вы́луплены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылу́пліванне, ‑я, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылупліваць — вылупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

goggle [ˈgɒgl] v. (at) вы́трашчыць, вы́лупіць (во́чы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́тарапіць

‘вылупіць, вытарашчыць што-небудзь (вочы)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́тараплю вы́тарапім
2-я ас. вы́тарапіш вы́тарапіце
3-я ас. вы́тарапіць вы́тарапяць
Прошлы час
м. вы́тарапіў вы́тарапілі
ж. вы́тарапіла
н. вы́тарапіла
Загадны лад
2-я ас. вы́тарапі вы́тарапіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́тарапіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павылу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Вылупіць усё, многае. Павылупліваць лісты з кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́луплены I разг. вы́дранный, вы́рванный; см. вы́лупіць I

вы́луплены II прост. вы́лупленный, вы́пученный, вы́пяленный, вы́таращенный, вы́каченный; см. вы́лупіць II

вы́луплены III разг. отколо́ченный, отлу́пленный, вы́дранный; см. вы́лупіць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kálbsauge

~n máchen — вы́лупіць [вы́трашчыць] во́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

навылу́пліваць сов., разг. (во множестве) вы́драть, вы́рвать; см. вы́лупіць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́нкі, -нак ед. нет, прост. зе́нки, бу́ркалы;

вы́лупіць з. — вы́лупить зе́нки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wytrzeszczyć

зак. вылупіць, вытрашчыць, выпучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)