вылята́ць гл. вылецець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

упорхну́ть сов. пы́рхнуць, паляце́ць; (вылететь) вы́пырхнуць, вы́лецець.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

blow off

выпуска́ць па́ру; вы́лецець (пра па́ру)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

павылята́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Вылецець — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Птушкі павыляталі са сваіх гнёздаў.

Ад выбуху павыляталі шыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wyfrunąć

зак. вылецець, выпырхнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́мчацца, ‑мчуся, ‑мчышся, ‑мчыцца; зак.

Імкліва выехаць, выбегчы, вылецець. З-за рога ратушы вымчалася конная паліцыя. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́цюкнуць

‘вылецець, забыцца; ударыць па чым-небудзь, стварыўшы гук; зрабіць што-небудзь, ударыўшы, стукнуўшы чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́цюкну вы́цюкнем
2-я ас. вы́цюкнеш вы́цюкнеце
3-я ас. вы́цюкне вы́цюкнуць
Прошлы час
м. вы́цюкнуў вы́цюкнулі
ж. вы́цюкнула
н. вы́цюкнула
Загадны лад
2-я ас. вы́цюкні вы́цюкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́цюкнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́лететь сов., в разн. знач. вы́лецець, мног. павылята́ць;

вы́лететь из гнезда́ вы́лецець з гнязда́;

в Москву́ вы́летел самолёт у Маскву́ вы́лецеў самалёт;

от взры́ва вы́летели о́кна ад вы́буху вы́лецелі шы́бы;

из-за поворо́та вы́летела тро́йка з-за паваро́ту вы́лецела тро́йка;

вы́лететь со слу́жбы вы́лецець са слу́жбы;

◊

вы́лететь из головы́ (из па́мяти) вы́лецець з галавы́ (з па́мяці);

вы́лететь пу́лей (стрело́й) вы́лецець ку́ляй (страло́й);

вы́лететь в трубу́ вы́лецець у трубу́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́порхнуть сов., прям., перен. вы́пырхнуць, мног. павыпы́рхваць, вы́лецець, мног. павылята́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́скачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. Скочыўшы, пакінуць якое‑н. месца, з’явіцца адкуль‑н., дзе‑н. Выскачыць з акна. □ Да левага берага Дзвіны прычаліла лодка. З яе выскачыў рослы, шырокі ў плячах мужчына. Грахоўскі. Вепр дзіка рохкнуў, выскачыў з рова і ўпаў на снег. Колас.

2. Нечакана выпасці, вылецець. Нітка выскачыла з іголкі. □ Накрыўка ў бойцы выскачыла і ўся смятана вылілася. Якімовіч.

3. Разм. Таропка, хутка выбегчы, выехаць; вылецець. Чалавек паспешна схваціў пад паху шапку.., і выскачыў за дзверы. Чорны. Раптам за мостам застракатала, і з-за павароту шашы выскачылі матацыклісты. Шамякін.

4. перан. Разм. Недарэчна ўмяшацца ў якую‑н. справу. Выскачыць са сваёй прапановай.

5. перан. Нечакана ўзнікнуць; вырасці. На правай плоскасці [самалёта] выскачылі языкі полымя. Алешка. Дзе-нідзе ўжо выскачыла першая зялёная траўка. Якімовіч.

•••

Выскачыць замуж — паспешна, неабдумана або вельмі рана пайсці замуж.

Выскачыць (вылецець) кулём (куляю) — імкліва выбегчы, выехаць.

Выскачыць з галавы (з памяці) — тое, што і вылецець з галавы (з памяці) (гл. вылецець).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)