кала́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Марская драпежная ластаногая млекакормячая жывёліна сямейства куніцавых; марская выдра.

|| прым. кала́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

otter [ˈɒtə] n. zool. вы́дра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цы́тра ж.

1. муз. ци́тра;

2. разг., бран. вы́дра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́дзерка ’выдранё, малая выдра’ (Дразд., Інстр. II). Запазычанне з польск. wydzierka ’малая выдра’. Перанос націску адбыўся, відаць, пад уплывам выдра (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Físchotter

m -s, - заал. вы́дра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прычыкільга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Чыкільгаючы, прыйсці куды‑н.; прыкульгаць. Урэшце прычыкільгаў на мыліцах крамнік. Масарэнка. Выдра прычыкільгала да рэчкі, стралою ўвайшла ў крынічную ваду. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ну́трыя ’вадзяны пацук’ (ТСБМ). Запазычанне, відаць, праз рус. ну́трия ’тс’ з ісп. nutria ’выдра’ (< лац. lutra ’выдра’), перанос назвы адбыўся на тэрыторыі Чылі (Махэк₂, 403).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выдрэ́ць ’рабіцца смялей, станавіцца дзёрзкім’ (Нас.). Ад выдра 2 ’пранырлівы, хітры чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

otter

[ˈɑ:tər]

n., pl. -ters or coll. -ter

1) вы́дра f.

2) фу́тра з вы́дры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ну́трыя

(ісп. nutria, ад лац. lutra = выдра)

млекакормячая жывёла атрада грызуноў з каштоўным футрам; балотны бабёр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)