намости́ть сов. намасці́ць, вы́масціць; (камнем) вы́брукаваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыбруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выбрукаваць усё, многае. Павыбрукоўваць дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wybrukować

зак. выбрукаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

убрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Разм. Забрукаваць поўнасцю, цалкам; выбрукаваць. Убрукаваць усю вуліцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мостить сов. вы́масціць, мног. павымо́шчваць; (камнем) вы́брукаваць, мног. павыбруко́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Закончыць брукаванне чаго‑н.; выбрукаваць да якога‑н. месца. Дабрукаваць вуліцу. Дабрукаваць да павароткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умости́ть сов., разг.

1. (вымостить) умасці́ць; (камнем) вы́брукаваць;

2. (уложить) умасці́ць;

всё умости́ть на один воз усё ўмасці́ць на адзі́н воз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настла́ть сов.

1. насла́ць, мног. панасціла́ць;

2. (намостить) намасці́ць, насла́ць, мног. панасціла́ць; (покрыть) пакры́ць; (пол) палажы́ць; (мостовую камнем) вы́брукаваць, забрукава́ць; см. настила́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)