вы́брукаваць гл. брукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́брукаваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́брукую вы́брукуем
2-я ас. вы́брукуеш вы́брукуеце
3-я ас. вы́брукуе вы́брукуюць
Прошлы час
м. вы́брукаваў вы́брукавалі
ж. вы́брукавала
н. вы́брукавала
Загадны лад
2-я ас. вы́брукуй вы́брукуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́брукаваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́брукаваць сов. (камнем) вы́мостить, намости́ть, умости́ть, настла́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́брукаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Вымасціць каменнем, клінкерам, брусчаткай. Выбрукаваць вуліцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́брукаваць. Гл. брукаваць, брук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Укладаць каменем (вуліцы, дарогі, плошчы і пад.).

|| зак. вы́брукаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны і забрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. брукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выбруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выбрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́брукаваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выбрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́брукаваны вы́мощенный, намощённый, умощённый, на́стланный; см. вы́брукаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намости́ть сов. намасці́ць, вы́масціць; (камнем) вы́брукаваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)