асцю́к, ‑а, м.

Тонкі доўгі вусік на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы). Ячменныя асцюкі з пылам забіваліся яму за каўнер. Чорны. Салавейка ўдавіўся ячменным асцюком. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́сікі, -аў, адз. ву́сік, -а, м.

1. Маленькія вусы.

У хлопца ўжо в. прабіваюцца.

2. У раслін: ніткападобныя атожылкі на лістах, сцёблах.

3. У членістаногіх: органы нюху і дотыку ў выглядзе прыдаткаў на галаве.

|| прым. ву́сікавы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́сики мн., в разн. знач. ву́сікі, -каў, ед. ву́сік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

feeler [ˈfi:lə] n. zool. шчу́пальца, ву́сік

♦

put out feelers infml пусці́ць про́бны шар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ránke

f -, -n ву́сік (паўзучай расліны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gránne

f -, -n восць, ву́сік, шчаці́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

feeler

[ˈfi:lər]

n.

шчупе́нь -ня́ m. або́ шчу́пальца n., ву́сік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fühlhorn

n -(e)s, -hörner заал. шчу́пальца, ву́сік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Кандзёр ’бульбяны суп’ (б.-каш., Мат. Гом.), драг. кань‑ дёр ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусік паведамл.). Няясна. Малапераканаўча Фасмер (2, 179) ад ка‑н‑дёр < драть ’лушчыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

antenna [ænˈtenə] n. (pl. antennae or antennas)

1. tech. антэ́на

2. entomol. ву́сік, шчу́пальца

3. pl. antennae нюх, чуццё (перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)