флебі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Запаленне вены.

[Ад грэч. phleps, phlebós — жыла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унутрыве́нны, ‑ая, ‑ае.

Які ўводзіцца ўнутр вены. Унутрывеннае ўліванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяно́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вены. Вянозная кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набу́хлы, -ая, -ае.

1. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці.

Набухлыя пупышкі.

Набухлае насенне.

2. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці.

3. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака.

Набухлыя вены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ярэ́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ярма. Ярэмны вол. □ Звалі [лістоўкі] на паўстанне З-пад ярэмных пут. Бядуля. Мо і праўда — валы скамянелі Ад работы ярэмнай, цяжкой? Арочка.

•••

Ярэмныя вены — парныя вены, якія ідуць ад галавы, твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тромбафлебі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Запаленне сценкі вены, якое вядзе да ўтварэння тромба ​1.

[Ад грэч. thrómbos — згустак і phleps — вена.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́на I ж., анат. ве́на;

○ варо́тная в. — воро́тная ве́на;

по́лыя ве́ны — по́лые ве́ны;

ярэ́мная в. — яре́мная ве́на

ве́на II ср., ист. ве́но

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЕНАПУ́НКЦЫЯ,

падскурнае ўвядзенне іголкі ў вену для выцягвання з яе крыві ці ўлівання ў яе лек. раствораў, крыві, кровазаменнікаў і інш. Выкарыстоўваюць паверхневыя вены локцевага згібу, кісці, перадплечча. Пры неабходнасці працяглай інфузійнай тэрапіі робяць пункцыйную катэтэрызацыю магістральных вен (сцягновых, падключычных і інш.). У дзяцей венапункцыю робяць у цэнтр. вены, у нованароджаных і грудных дзяцей — у вены галавы. Ускладненні: гематомы, флебіт і трамбоз вены, памылковая пункцыя і інш.

т. 4, с. 71

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

по́лы, ‑ая, ‑ае.

Пусты ўнутры, нічым не запоўнены. Полае сцябло. Полыя дэталі.

•••

Полыя вены гл. вена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пнуцца, ‑пнуся, ‑пнешся, ‑пнецца; зак.

Разм. Выдацца, высунуцца ўперад; набухнуць. На сухой жылістай шыі выпнуліся сінія вены. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)