гото́вка ж., прост. гатава́нне, -ння ср., ва́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрмі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэрміту ​1, звязаны з выкарыстаннем яго. Тэрмітная з варка.

•••

Тэрмітная сумесь — тое, што і тэрміт ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варэ́нне ’варка, варэнне (працэс)’ (БРС, Гарэц., Нас.); ’варэнне’ (БРС, Касп., Шат., Бяльк., Сцяшк. МГ). Рус. варе́нье і г. д. Слав. *varenьje — аддзеяслоўны назоўнік. Ад вары́ць (гл.). Падрабязней гл. Шанскі, 1, В, 20.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sycenie

н. насычванне;

sycenie miodu — варка (варэнне) мёду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чапуры́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які любіць прыбірацца, чапурыцца. А Варка Федаскова, рыжанькая, жвавая, яшчэ чапурыстая маладуха, празвінела тонкім галаском: — А я ўжо гэта лета з гасцямі пабуду. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sud

m -es, -e

1) кіпе́нне; ва́рка

2) булён, адва́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

варэ́нне ср.

1. (пищи) ва́рка ж., варе́ние, пригота́вливание, приготовле́ние;

2. варе́нье;

вішнёвае в. — вишнёвое варе́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Надрэз, выемка, зробленыя на якой‑н. паверхні нажом, пілой і пад. З сянец вынесла пілу і сякеру Варка. Удваіх яны перапілавалі слуп, зрабілі зарэзкі для жэрдак. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усеўла́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае неабмежаваную ўладу. — Варка! Бацька я ці не?! — і ў вачах яго застыў нявыказаны крык усеўладнага чалавека. Дуброўскі. / у вобразным ужыв. Да гэтага ўсеўладнага паху і цішыні далучаўся ля возера пах ранняй атавы. Ліс. Паўторыць тысячы разоў Імя адной адзінай, Яна, усеўладная любоў, Душ юных гаспадыня. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гатава́нне ср.

1. загото́вка ж., загота́вливание;

2. приготовле́ние, пригота́вливание;

3. приготовле́ние, пригота́вливание, ва́рка ж.; стря́пание, стряпня́ ж.;

4. кипяче́ние;

1-4 см. гатава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)