Verbum

анлайнавы слоўнік

ва́рка гл. варыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ва́рка ж., в разн. знач. ва́рка; (пищи — ещё) приготовле́ние ср.; гото́вка; см. вары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́рка ж. варэ́нне, -ння ср., ва́рка, -кі ж.; (пищи — ещё) гатава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. варыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вары́ць, вару́, ва́рыш, ва́рыць; ва́раны; незак., што.

1. Гатаваць страву, пітво кіпячэннем на агні.

В. бульбу.

В. абед.

2. Вырабляць што-н. шляхам кіпячэння, плаўлення і пад.

В. мыла.

В. шкло.

3. Рабіць зварку металічных прадметаў і іх частак.

В. сталь.

◊

Галава варыць у каго (разм.) — пра кемлівага, разумнага чалавека.

|| зак. звары́ць, звару́, зва́рыш, зва́рыць; зва́раны.

|| наз. ва́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 1—3 знач.) і варэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ва́рачны, -ая, -ае (спец.).

В. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

boiling¹ [ˈbɔɪlɪŋ] n. кіпе́нне; кіпячэ́нне; ва́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

клееварэ́нне, ‑я, н.

Гатаванне, варка клею.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталеварэ́нне, ‑я, н.

Варка, выплаўка сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мёдаварэ́нне, ‑я, н.

Варка, вытворчасць мёду як напітку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)