Валакці́ ’валачы’ (Бяльк.). Гл. валачы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wlec

незак. валачыць, валачы, цягнуць;

wlec nogi za sobą — ледзь валачы ногі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

holować

незак. буксіраваць, цягнуць, валачы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

włóczyć

незак. валачыць, валачы, цягнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ciągać

незак. цягаць; цягнуць; валачы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dygować

незак. разм. цягнуць; валачы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

валачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; незак.

1. каго-што. Тое, што і валачы (але абазначае дзеянне, якое адбываецца шматразова і ў розны час).

Валачыў воўк, павалаклі і ваўка.

2. Выцягваць з металу (спец.).

В. дрот.

|| наз. валачэ́нне, -я, н.

|| прым. валачы́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

В. стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

shamble

[ˈʃæmbəl]

1.

v.i.

пле́сьціся, валачы́ но́гі

2.

n.

цяжка́я хада́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тащи́ть несов.

1. в разн. знач. цягну́ць; (волочить) валачы́;

2. (воровать) разг. кра́сці, цягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валачы́льня (БРС). Да валачы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)