volunteer​1 [ˌvɒlənˈtɪə] n.

1. чалаве́к, які́ выконвае пра́цу на грама́дскіх пача́тках

2. добраахво́тнік; валанцёр;

Volunteers of America «Амерыка́нскія валанцёры» (арганізацыя накшталт Арміі вызвалення)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

добраахвотнік, дабраволец, валанцёр

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Volontär

[volɔ˜-]

m -s, -e

1) (добра)ахво́тнік, валанцёр

2) ву́чань, памо́чнік ма́йстра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

strzelec

strzel|ec

м. стралок;

~ec przeciwpancerny — бранябойшчык;

być dobrym ~cem — быць трапным стралком;

~ec wyborowy — снайпер;

wolny ~ec — валанцёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ochotnik

м.

1. добраахвотнік; валанцёр;

kto na ~a? — хто жадае?;

zgłosić się (pójść) na ~a — выклікацца ў якасці добраахвотніка;

2. аматар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)