аўтака́ры

(ад аўта- + англ. саг = вазок)

самаходны вазок для перавозкі грузаў, багажу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

wózek

м.

1. вазок; ваганетка

2. вазок; возік; каляска; калёскі;

~ek dziecinny — дзіцячы вазок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтака́ры, ‑аў; адз. няма.

Самаходны вазок для перавозкі грузаў, багажу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каля́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. Чатырохколавы экіпаж на рысорах з адкідным верхам.

2. Маленькая ручная павозка, звычайна крытая, для катання дзяцей; вазок.

Дзіцячая к.

3. Невялікая павозка спецыяльнага прызначэння.

Матацыкл з каляскай.

|| прым. каля́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

buggy

[ˈbʌgi]

n., pl. -gies

1) бры́чка f., лёгкі двухме́сны вазо́к

2) дзіця́чы вазо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

baby carriage

дзіця́чы вазо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schíebkarren

n -s, - (грузавы́) вазо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schúbkarren

m -s, - вазо́к, та́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pushcart

[ˈpʊʃkɑ:rt]

n.

лёгкі ручны́ вазо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Hándkarren

m -s, - ручны́ вазо́к, та́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)