бури́ть несов., техн. буры́ць, свідрава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бурэ́нне ср., тех., см. буры́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.

Разм.

1. Разваліць, паламаць; разбурыць. Пабурыць сцірту дроў. Пабурыць плот.

2. Бурыць, свідраваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отбури́ть сов., горн. адбуры́ць, ско́нчыць буры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бурэ́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буры́цца I несов., возвр., страд., разг. разруша́ться; обва́ливаться; см. буры́ць I

буры́цца II несов., страд., тех. бури́ться; см. буры́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.

Разм. Прымусіць упасці; абрушыць, абваліць. Забурыць плот. Забурыць будан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буры́цца, бурыцца; незак.

Разм.

1. Разбурацца, рушыцца, развальвацца. // перан. Разбурацца, аказвацца нежыццёвым.

2. Зал. да бурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што і чаго.

Прасвідраваць бурам у якой‑н. колькасці. Набурыць свідравін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забури́ть​II сов. (начать бурить) пача́ць буры́ць, пача́ць свідрава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)