аббудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак. (разм.).

Пабудаваць сабе жыллё і ўсе неабходныя гаспадарчыя будынкі; забудавацца.

Перасяленцы ўжо аббудаваліся.

|| незак. аббудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

drab [dræb] adj. шэ́ры (пра адзенне, будынкі і г.д.); аднаста́йны; неціка́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fixed capital

асно́ўны капіта́л (зямля́, буды́нкі, машы́ны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аббудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што (разм.).

Пабудаваць будынкі вакол чаго-н.

А. плошчу новымі дамамі.

|| незак. аббудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. аббудо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архітэкту́ра, -ы, ж.

1. Майстэрства праектавання, пабудовы і мастацкага афармлення будынкаў; дойлідства.

А. старажытных грэкаў.

2. Стыль пабудовы.

А. дома.

3. зб. Будынкі, збудаванні.

|| прым. архітэкту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узвыша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. гл. узвысіцца.

2. Пра што-н. высокае: стаяць, знаходзіцца дзе-н., вылучаючыся сярод чаго-н. сваёй вышынёй; высіцца.

Уздоўж набярэжнай узвышаліся будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

unsightly [ʌnˈsaɪtli] adj. непрыго́жы, бры́дкі; агі́дны, пачва́рны;

unsightly modern buildings непрыва́бныя суча́сныя буды́нкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

забудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

1. Пасяліўшыся, паставіць будынкі.

З. на краі вёскі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць забудаваным.

Участкі забудаваліся дачамі.

|| незак. забудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кляба́ня ’прыкасцёльныя будынкі’ (Сцяшк.). Гл. клебанія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́сека, -і, ДМ -сецы, мн. -і, -сек, ж.

1. Высечаная дзялянка лесу; месца, дзе высечаны лес.

Раскарчоўваць пасеку.

2. Месца, дзе размешчаны вуллі з пчоламі і спецыяльныя будынкі.

|| прым. па́сечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)