Verbum

буды́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Жылое, адміністрацыйнае ці гаспадарчае збудаванне.

Будынкі санаторыя.

жылы́, -а́я, -о́е.

1. Прызначаны для жылля.

Жылыя будынкі.

Будаўніцтва жылых дамоў.

2. Заняты пад жыллё.

Жылое памяшканне.

маля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Рабочы, які фарбуе будынкі, памяшканні, парканы і пад.

|| прым. маля́рскі, -ая, -ае.

аббудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак. (разм.).

Пабудаваць сабе жыллё і ўсе неабходныя гаспадарчыя будынкі; забудавацца.

Перасяленцы ўжо аббудаваліся.

|| незак. аббудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

аббудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што (разм.).

Пабудаваць будынкі вакол чаго-н.

А. плошчу новымі дамамі.

|| незак. аббудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. аббудо́ўванне, -я, н.

архітэкту́ра, -ы, ж.

1. Майстэрства праектавання, пабудовы і мастацкага афармлення будынкаў; дойлідства.

А. старажытных грэкаў.

2. Стыль пабудовы.

А. дома.

3. зб. Будынкі, збудаванні.

|| прым. архітэкту́рны, -ая, -ае.

узвыша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. гл. узвысіцца.

2. Пра што-н. высокае: стаяць, знаходзіцца дзе-н., вылучаючыся сярод чаго-н. сваёй вышынёй; высіцца.

Уздоўж набярэжнай узвышаліся будынкі.

забудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

1. Пасяліўшыся, паставіць будынкі.

З. на краі вёскі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць забудаваным.

Участкі забудаваліся дачамі.

|| незак. забудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.