бу́дка

1. Вартоўня, старожка; двор у лесе, каля вялікай дарогі (Слаўг.).

2. Буда, салаш як часовае збудаванне для жылля (Слаўг.).

3. Будан для сабакі (Грыг. 1850, Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Бу́дка-Шы́бенка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бу́дка-Шы́бенка
Р. Бу́дка-Шы́бенкі
Д. Бу́дка-Шы́бенцы
В. Бу́дка-Шы́бенку
Т. Бу́дка-Шы́бенкай
Бу́дка-Шы́бенкаю
М. Бу́дка-Шы́бенцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Табольская Будка (в., Гродзенскі р-н) 8/535

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

вартаўні́чы, -ая, -ае.

Прызначаны для вартаўніка.

Вартаўнічая будка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́ччын, -а.

Які належыць сучцы, зроблены для сучкі.

Суччына будка.

◊

Суччын сын — нягоднік, ужыв. як лаянкавы выраз, часцей у форме зваротка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суфлёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік тэатра, які суфліруе акцёрам.

|| прым. суфлёрскі, -ая, -ае.

Суфлёрская будка (на сцэне).

2. Падказчык (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́ччын, ‑а.

Які належыць суцы, сучцы. Суччына будка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суфлёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да суфлёра. Суфлёрская будка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вартаўні́чы

1. сторожево́й, карау́льный;

2.: ~чая бу́дка сторо́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́ччын су́чий;

~на бу́дка — су́чья конура́, конура́ су́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)